در سنین کهنسالی و پیری مراقبت ها باید افزایش یابد و نیاز به ارتباط عاطفی و گفتگو با فرد پیر از اهمیت بالایی برخوردار است.یکی از مکان هایی که سالمندان در آن ها نگهداری می شوند خانه سالمندان است که در این مقاله به بررسی این محیط می پردازیم.
اگر خانه های سالمندان استاندارد و ارتباط با خانواده ها در آن برقرار باشد، مشکلات روانی سالمندان به حداقل می رسد.
دوران سالمندی دورانی است که برخی افراد ممکن است در آن دوران دیگر از پس نیاز های روزمره ی خود برنیایند و برای امور بهداشتی درمانی به دیگر اعضای خانواده احتیاج پیدا کنند. در این بین از دست دادن همسر که تا قبل از آن یک یاور همیشه همراه بوده است حال جای خالیش جوانب مختلف زندگی سالمند را در بر گرفته است. حال این سوال پیش می آید که نقش فرزندان در زندگی سالمند چیست؟ آیا خانه سالمندان محل مناسبی برای آن هاست؟
این استاندارد ها در دنیا مشخص است و بهزیستی هم آن را مشخص کرده است. به لحاظ فیزیکی، به لحاظ مراقب و خدماتی که ارائه می شود استاندارد های مشخصی وجود دارد که این استانداردها هم باید بر طبق اصول باشد. مهم ترین این استاندارد ها فضای مناسب، تعداد مراقب کافی و تغذیه مناسب، فعالیت جسمی و ذهنی کافی سالمند است و باید توجه داشت که در این خانه سالمندان ارتباطات اجتماعی سالمند با خانه و جامعه قطع نمی شود.
گر خانه سالمندان استاندارد باشد و ارتباط سالمند با خانواده حفظ شود، معمولا در سالمندی که به خانه سالمندان می رود مشکل روحی جدی ایجاد نمی شود، اما متاسفانه چون ارتباط سالمندان در بسیاری از خانه های سالمندان با جامعه و خانواده قطع می شود، در بسیاری از موارد مشکلات شناختی پیدا کرده یا این مشکلات آنها تشدید می شود. خانه سالمندان
جدایی باعث انزوی اجتماعی در سالمندان می شود. لذا افسردگی و اضطراب از جمله مشکلات روانی سالمندان در خانه های سالمندان است.
بعد از حضور سالمند در سرای سالمندان باید خانه سالمندان در شرایط استاندارد قرار داشته باشد، محیط فیزیکی و تعداد مراقبان آموزش دیده کافی باشند تا فرد بتواند سبک زندگی سالم از لحاظ تغذیه و ورزش داشته باشد و به محض اینکه شرایط فرد به شکل ایده آل برگشت و مشکلی نداشت به جامعه بتواند برگردد.
مزایا و معایب خانه سالمندان
اگرچه ترجیح سالمندان و خانواده ها این است که سالمند را در خانه نگهداری کنند ولی همیشه این بهترین انتخاب نیست. به عنوان مثال در فردی که بیماری آلزایمر خیلی پیشرفته شده دارد، یا فرد سالمندی که تنها زندگی می کند و کسی نیست که از او نگهداری کند، بهترین مکان خانه نیست، بلکه بهتر است که او به خانه سالمندان برود.
خیلی ها فکر می کنند که اگر به سرای سالمندان بروند نمی توانند دیگر از آن جا برگردند ولی در دنیا مرسوم است که سالمند در شرایط ویژه ای که نیاز به مراقبت خاص دارد به خانه سالمندان می روند و بعد که مشکلش حل شد به خانواده بر می گردد که این حالت در کشور ما وجود ندارد.
خانه ی سالمندان آنطور که به نظر می رسد مکان نامناسبی برای سالمندان نخواهد بود. خانه ی سالمندان مرکزی است که در آنجا پرستاران و پزشکان شبانه روز سالمند شما را تحت نظر دارند و در صورت بروز هرگونه مشکل جدی با فوریت های پزشکی بهترین خدمات را به سالمند بیمار می رسانند.
سالمندان در این مراکز با همسن و سالان خود در ارتباط می باشد. البته هیچ کس نمی تواند جای فرزند را برای سالمندان پر کند اما معاشرت با کسانی که همسن، همصحبت و همدرد برای سالمند باشد خود یک امتیاز مثبت می باشد.
اینکه بگوییم خانه ی سالمند مکانی پر از درد و رنج است یک باور کاملا غلط می باشد که درباره ی این گونه مکان ها رواج یافته است.
از دیگر مزایای خانه ی سالمندان این است که سالمند می تواند در این مکان ها با گذراندن دوران نقاهت و بدست آوردن بهبودی دوباره به جمع خانواده بازگردد. نگهداری از سالمندان در منزل با وضعیت جسمی نامساعد می تواند بسیار دشوار باشد و با بردن این افراد به خانه ی سالمندان، پرستاران و نگهداران سالمند می توانند به خوبی و با رعایت بهداشت کامل به سالمند رسیدگی کنند.
سالمندانی که به دلیل وضعیت جسمی خود دچار افسردگی شده اند با رفتن به این مراکز ممکن تا حد زیادی امید به زندگی خود را از دست بدهند. زندگی در خانه ی سالمندان یکنواخت و عادی بوده و این موضوع سبب می شود روحیه سالمند بیش از پیش دچار اختلال شود.
دلتنگی و دوری از فرزند برای والدین اصلا راحت نیست. از این رو بسیار مهم است که به سالمندانی که در این مراکز نگهداری می شوند مرتب سر بزنید تا سالمند کمتر احساس دلتنی و ناامیدی کند. سالمندانی که امید به خارج شدن از خانه ی سالمندان را دارند با دیدن فرزندان امیدی دوباره گرفته و با روحیه ای بهتر با بیماری ها مبارزه می کنند.
حال اگر وضعیت جسمی سالمند شما آنقدر نامساعد نیست که نتوانید از او در منزل نگهداری کنید و فقط نیاز سالمند شما به یک مراقب می باشد که در امور کارهای روزمره به سالمند خدمات رسانی کند می توانید برای سالمند خود پرستار بگیرید. پرستاری که از توانایی جسمی بالایی برای رسیدگی به سالمند برخوردار بوده و بخوبی به بیماری های دوران سالمندی آشنا میباشد گزینه ی خوبی برای انتخاب می باشد.
در صورتی که می خواهید از سالمند در خانه نگهداری کنید باید به ویژگی هایی در منزل خود توجه داشته باشید.
از آسانسور به جای پله استفاده کنید
سالمندانی که دچار پادرد، آرتروز و زانو درد هستند نمی توانند به راحتی از پله بالا و پایین بروند. بهتر است منزل سالمندان در طبقه اول بدون پله باشد و یا دارای آسانسور باشد. اگر منزل سالمند در طبقه همکف یا طبقه اول باشد راحت تر رفت و آمد می کند و دوستان و هم سن و سالان سالمندش رغبت بیشتری برای دیدن او دارند که به منزل سالمند بیایند.
در بسیاری از خانه های قدیمی توالت فرنگی وجود ندارد و سالمند با استفاده از سرویس بهداشتی قدیمی به زانوهایش آسیب می زند. هرچند بسیاری از سالمند مبتلا به آرتروز و درد زانو هستند و نمی توانند از توالت معمولی استفاده کنند و این کار باعث درد بیشتر آنها می شود. بسیاری از سالمندان چاق هستند و چمباتمه زدن آنها باعث می شود فشار زیادی به سالمند وارد شود.
سالمندان بهتر است در خانه هایی زندگی کنند که پنجره های بزرگ و نور طبیعی داشته باشد. اتاق خواب سالمند نباید خیلی تاریک باشد و روشنایی کمی داشته باشد. تخت سالمند را در نزدیکی کلید برق قرار دهید تا به راحتی چراغ را روشن کند.
در منزل سالمند، جاهاییکه تردد دارد مانند دستشویی، راه پله و حمام باید دستگیره هایی را نصب کنید. با وجود دستگیره ها سالمند هنگام بلند شدن و نشستن تعادل خود را حفظ می کند و با مشکلی مواجه نمی شود. خانه سالمندان
زندگی سالمندان در خانه بزرگ و ویلایی ایمنی و امنیت لازم را ندارد. هر چند بسیاری از سالمندان درخانه های بزرگ و ویلایی زندگی می کنند و رفتن به آپارتمان برای آنها سخت است. یک آپارتمان مجهز به آسانسور برای سالمندان خیلی خوب است.